مومیایی چیست؟

در مصر صمغ های گیاهی به رنگ سیاه وجود داشت و مصریان آن را با یکی از فراودهای زغال سنگ که شبیه قیر بود ترکیب می کردند و به اجساد می زدند. مصریان به ماده حاصل از ترکیب این دو را ( MUMMIA مومیا) می گفتند و به عمل آنها مومیایی گفته می شود.

انسان وقتی که می میرد در فاصله بسیار کوتاه بدنش شروع به تجزیه می کند، ابتدا قسمت های نرم بدن( امعاء و احشاء) از بین می رود. عامل مهم این امر وجود باکتریها و قارچ ها در بدن انسان است که با ایست قلب شروع به فعالیت می کند. باکتری ها برای زنده ماندن و تولید مثل به هوا و گرما احتیاج دارد، بنابراین در هوای مرطوب، بدن زودتر از هم پاشیده می‌شود. 

فقط سه حالت وجود دارد که می تواند جلوی تجزیه جنازه را بگیرد و باعث سالم ماندن جنازه شود که در نتیجه مومیایی طبیعی ایجاد می شود:

• مومیایی در باتلاق
• مومیایی در یخبندان
• مومیایی در نمک زار

در این محیط ها چون باکتری ها نمیتوانند فعالیت زیادی داشته باشند بدن بطور طبیعی تقریبا سالم میماند.

 

مومیایی یک بچه اسکیمو در گرینلند قطب شمال

مرد اوتسی مشهورترین مومیایی طبیعی

مرد اوتسی مه به نامهای مردِ یخی، فریتسِ یخ‌زده هم مشهور است مشهورترین مومیایی طبیعی‌ است که از سال ۳۳۰۰ ق م. باقی مانده و حدود ۵۵۰۰ سال قدمت دارد. بی تردید او کهن‌ترین مومیایی طبیعی یافت‌ شده در اروپا محسوب می شود. این پیکر یخ‌زده در سال ۱۹۹۱در یخ‌رود شنالِشتال در رشته کوه‌های آلپ در قسمت اوتسال در نزدیکی هاوب سلابیوخ در مرز میان اتریش و ایتالیا پیدا‌شد. چون این مومیایی در منطقه اوتسال آلپ کشف‌ شده، از این رو به نام مرد اوتسی نامیده شده است. اوتسی را دو گردشگر آلمانی اهل نورنبرگ در هنگام کوهنوردی پیدا کردند.

 

همچنین بخوانید

مجموعه کامل کتاب گنج یابی و دفینه یابی

 

نیروهای اتریشی با بی‌تجربگی سعی کردند با یک مته دستی جنازه را بیرون بکشند که بخشی از بدن مرد یخی در این فرایند آسیب دید و سوراخ شد. سپس آنان تلاش کردند که با یک تبر یخ‌ شکن که در روش‌های باستان شناسی کاربردری ندارد، جسد را از یخ‌ رود بیرون بیاورند که باز به جنازه آسیب زد.

 

مرد اوتسی در حال شستشو

 

در بررسی‌های انجام‌شده بر روی جسد مشخص شد که این جسد متعلق به ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد است. هم چنین آزمایشات نشان داد که او بیمار بوده و از انگل روده‌ای رنج می‌برد.

وسایل باقی مانده مرد اوتسی

از مرد اوتسی ردایی از جنس سبزه ، جلیقه و کفش چرمی هم باقی مانده بوده‌ است. کفش‌های او ضد آب و پهن بوده و این پهنا برای راه‌ رفتن روی برف‌ها مناسب بود. هم چنین روی کفش از جنس پوست آهوی کوهی و کف آن از چرم خرس بود و یک لایه چمنی نرم وجود داشت تا دور پاها را گرم نگه‌ دارد. از طرفی تبری مسی با دسته‌ای از سرخدار ، کاردی از جنس سنگ چخماق با دسته‌ای از چوب درخت زبان‌ گنجشک هم همراه جسد وجود داشت. و نیز یک ترکش با ۱۴تیر نوک‌ تیز باریک و یک کمان ناقص ۱ متری از جنس سرخدار از دیگر ابزار او بود. در کنار آنها تعدادی توت، یک کارد و یک دلو هم وجود داشت.

 

وسایل باقی مانده مرد اوتسی

بحث در مورد مومیایی بسیار زیاد است. پیشنهاد ما این است که کتاب مومیایی را دانلود کنید و از خواندن آن لذت ببرید. این کتاب در ۳۸۰ صفحه و با تصاویر با کیفیت تدوین شده است.

مرد نمکی

در زمستان سال ۱۳۷۲در منطقه چهرآباد استان زنجان یک معدن نمک دری تازه از گذشته به روی باستان شناسان باز کرد. وقتی کارگران در آن معدن نمک مشغول کار بودند نیم ‌تنه انسانی را دیدند که مو و ریش های بلندی داشت، این مرد در گوش چپش گوشواره‌ ای حلقه ای شکل از جنس طلا داشت و بدنش تقریبا سالم مانده بود.

با تحقیقات و بررسی ها و آزمایش های دی ان ای دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این مرد ۳۷ ساله با قدی در حدود ۱۷۵ سانتی متر و گروه خون +B در این معدن فوت کرده و موریانه جسدش را خورده و در نهایت بر اثر سقوط ناگهانی درون یکی از گودالهای معدن نمک، و ضربه ای شدید که به سمت راست جمجمه و صورتش وارد شده، از میان رفته است.

براساس ظاهر او پارچه لباس خاص وی و شئ نقره‌ای همراهش، او اشراف زاده بوده نه یک کارگر معدن، به همین خاطر این فرض وجود دارد که او در حال فرار به این غار پناه برده یا در یک جنگ از میدان جنگ گریخته و به این مکان پناه آورده است.

این مرد نمکی تنها مرد نمکی در آن غار نبود بلکه بعد از او چندین مرد نمکی دیگر نیز در آن معدن کشف شد که قدمت آنها به دوره هخامنشیان و ساسانیان برمی‌گشت.

مرد نمکی